Suni bir tatlı su gölü üretelim. Göl, bir şempanze kolonisinin rahatça yaşayabileceği büyüklükte olsun. Gölün derinliği, şempanze ailesinin ayağa kalkmasını zorunlu kılacak derinlikte olsun. Göl kenarında gölgelikler, geceyi üstünde geçirebilecekleri ağaç kütükleri ( üstünde yenecek hiçbir şey olmayan), gölgelikler de inorganik yani yenilemeyecek materyallerden olsun. Bu göl aynı Rift vadisinde olduğu gibi tropik bir alanda oluşturulmalıdır ki, kışları yaşam sürdürmekte zorluk çekilmesin. Göle küçük sallar yapıp, üstlerine şempanzelerin görebilecekleri şekilde muz gibi en sevdikleri meyveleri koyalım. Bu, şempanzeleri suda ayağa kalkarak bu meyvelere doğru yürümeye zorlayacaktır. Daha sonra gölde kurbağa, yengeç, balık yetiştirelim. En sevdikleri balığı tespit edelim ve o şempanzelerin balıkla buluşmasını sağlayalım. Bu deneyi dört, beş nesil sürdürürsek şempanzelerin su ürünleriyle beslenmek, yaşamlarını ve nesillerini sürdürmek için ayağa kalktıklarını gözlemleyebileceğiz. Gövdeleri suda kafaları su dışında beslenme sorunlarını çözdüklerini ve gövdede kılsızlaşma başlangıcını da gözlemleyebileceğiz. (Kaynak, 2007), (Kaynak, 2008a), (Kaynak, 2008b), (Kaynak O. 2011a)
Prof. Sir Alister Hardy ve onun gibi düşünenlerin tezlerinin kabul görmemesinin nedeni olarak, sınanamayacağı öne sürülmüştür. Halbuki ben denenebileceğini söylüyor ve deney öneriyorum.
Copyright©2013 by Oktay Kaynak
Copyright©2013 by Oktay Kaynak
No comments:
Post a Comment